شرمنده ام آقا

شمر یک نگاهش به سرُ
یه نگاهش به حرم است...

ح س ی ن دیونم کردی

آخه


نامه ها زیاد شده بود ، دعوت کرده بودند باید سفر می کرد به سرزمینی !
به اون سرزمین که رسیدند دل زینب لرزید
بعد مدتها یه جایی، بعد پسر عمو ، اهل خیمه ها ، همون نزدیکی اسارت خواهر.
جلو آمد تا صورت هایشان را دید ناگهان ساکت شد:
شبث بن ربعی !
حجار بن ابجر !
قیس بن اشعث !
اسم ها همان اسم های پای نامه بود . . .

محرم ما رو دعا کنید زنده نمونیم