روزگار غریب آبان

عجب روزگاری ِ
موسی (ع) به طور میره ، زهرا (س) به خانه علی میره ،
ابراهیم ، اسماعیل رو به قربانگاه میبره،
محمد رسول خدا ، علی را به غدیر ،
ح س ی ن هم با همه هستی اش به کربلا ...

آخر چی میشود چه ماه است ...

ارباب ح سین

ح س ی ن
 روضه ظهر عاشوراست

او می بریدُ

قتلگاه

کربلا که رفتی

بالای تل زینبیه برو

فقط دنبال گودی قتلگاه می گردی

از اون بالا همش سرت را میچرخانی 

به ارباب نیزه نشین قسم
از شلوغی می بینی
انگار همه حمله کرده اند یک جا

کربلایی درسته !

گودی قتلگاه همان جاست...
ای وای

چکمه

چکمه

کفش خاصی که نظامیان بر پا می کنند، بویژه در میدان نبرد.
با چکمه بر روی سینه حضرت رفت و ...
تعبیر مقاتل چنین است :
و جلس علی صدر الحسین و قبض علی لحیته و هم بقتله...

برای روضه همین بس

الهی به رقیه...

یامجیر

ای آشنای عبد گنهکار...
یا مجیر
مشکل گشای هر گرفتار یا مجیر
از من تمام عمر گنه دیدی، گنــــــه... شرمنده ام از این همه تکرار یا مجیر
دیگر بیا مرا ز حریمت جدا مکن ای بهترین پناه من زار یا مجیر
بالاترین عذاب برایم جداییست، کی میرسد زمانه دیدار یا مجیر
قربان دست های تو یا ایها الطبیب... دستی بکش بر این دل بیمار یا مجیر
میترسم از قیامت و از دوری حسین... برگ امان به من بده از نار یا مجیر

مرگ

این همه زندگی !
اون لحظه  آخر ، اسمم را هم نمی فهمم
یکی باید شانه ی راستم را تکان بده ...
و بگه : "افهمی ....افهمی...علی ...!"
اسمم خودم ، هم نمی فهمم...
اما روی پیشانی ام یک نام است

نام " تو" هست....

یا حسین (ع )مددی

حبیب بن مظاهر

به اسم حبیب

از بچگی با هم دوست بودند .

 باهم اختلاف زیادی داشتند . خُب 10 الی 12 سال اختلاف سن کم نبود!  

یک اختلاف دیگه هم داشتند.

یک اختلاف بزرگ! مادر یکیشان فاطمه بود و مادر ان یکی نه. پدر یکی شان علی بود و اون یکی نه.

 اونی که نه مادرش فاطمه بود و نه پدرش علی مثل شیر پشت اون پسر بچه ایستاد .  

هنوز هم ایستاده ، می دونی تا کجا...

 حبیب

 حبیب

 حبیب ...

 عجب اسمی...عجب اسمی..

 حسین یک جوری تحویلش گرفت ان روز تو کربلا که بنده ی خدا شرمنده نشه از این همــــــــــــــه اختلاف که داشتند با هم....

 من الغریب الی الحبیب

من الغریب الی ااحبیب

نوجوان بود، 11-12 ساله
عاشق مرد مدینه بود
عاشق شدن هم داشت
مردی که برای کودکان هم همبازی خوبی بود
مردی که کودکان هم از وجودش بهره ها بردند
پدرش هم پیامبرش را دوست داشت، مرد زحمتکشی بود و لقمه اش حلال
مادرش هم زنی پاکدامن بود که به حضرتش ایمان پیدا کرده بود و او را و اهلبیتش را دوست می داشت
نوجوان خیلی خود را بر سر راه مردآرزوهایش قرار می داد
با خودش قرار هم گذاشته بود که حتی شده یکبار فقط یکبار اول به او سلام کند
خودش را پشت دیوار پنهان کرد که یکمرتبه صدائی مهربان و دوست داشتنی، آمیخته با شیطنتی کودکانه فرمود:
سلام حبیب
!!! لبخندی زد و از پشت دیوار بیرون آمد
نزدیک شد و خود را درآغوشش انداخت و او سرش را بوسید
حبیب را دوست داشتند
با هم به سمت مسجد رفتند
فرمود : حبیب!
_ فدای صدایتان جانم به قربانتان بفرمائید
مرا دوست داری؟!
_ سر و جانم به فدایت ... آری
علی را چطور؟
_ نمیدانم چرا!! اما شیفته اویم ... شاید چون همراه شماست و شما را خیلی دوست دارد من هم او را دوست دارم
... لبخند پدر را ندید و صدایش را نشنید که فرمود: دلیلش لقمه حلال و شیر پاکیست که خورده ای
دخترم را چطور؟
_ شرم دارم آقای من !
راحت باش حبیب ... حرفت را بزن .... فاطمه که فقط یک دختر برای من نیست
او مادر است ... وقتی ام ابیهای من باشد ... مادر عالمیان نباشد ! هیهات !
_ مادرم از او زیاد حرف می زند، از تفسیرقرآنش، از بیان احکامش، از پاسخ به همه مسائلش، از علم و حلمش، و از مهربانی مادرانه اش با اینکه سنش از همه کمتر است
دوست داشتم او مادر من باشد
گاه که از مادریش برای حسن تعریف می کند، دروغ چرا حسادت میکنم...
گناه میکنم با این حسودی!!
... چشمهای نگران حبیب را که می بیند تبسم می کند و می فرماید
نه حبیبم گناه نیست ... پس حسن را هم دوست داری
_ آری خیلی زیاد، ایکاش من هم کوچک بودم تا همبازیش میشدم
... دیده بودند پیامبر که آن چند باری که حسن را در آغوش دارند حبیب خود را به نزدیکش رسانده و پای حسن زیبارو را بوسیده اما خجالت کشیده که روی چون ماهش را بوسه زند
حبیبم!
_ پدر و مادرم به فدایت بفرمائید
... این کلام را که می شنوند لبخندشان ادامه دار می شود
این را از کجا یاد گرفته ای؟!
_ پدرم هر گاه صدای شما یا کلامتان را میشنود یا میخواهد از شما سخن بگوید همین را میگوید ... پدر و مادرم به فدایت یا رسول الله
... و نمیداند که پدرش از علی(علیه السلام) آموخته است!!!
میخواهم خبری به تو بدهم
... سر از پا نمیشناسد، ذوقی میکند که نگو، در پوستش نمیگنجد
_ میشنوم یا رسول الله
من نوه دیگری هم دارم که به زودی به دنیا خواهد آمد
... ذوق کرد حبیب که پیامبرش این خبر را به او داد
_ مگر من که هستم !!

ادامه دارد...